Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
Contents
All Pages
Browse Issues
Buy This Issue
Select edition
Monday
Thursday
Saturday
Home
'
The Weekend Neos Kosmos : 17 October 2015
Contents
DIGITAL.NEOSKOSMOS.COM THE WEEKEND NEOS KOSMOS | ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 25 ΓΡΑΜΜΑΤΑ Η Συνθήκη των Σεβρών, 10 Αυγούστου 1920 Η Συνθήκη αυτή που συνήφθη στις Σέβρες την ανωτέρω ημερομηνία, δεν είναι μόνο μία αλλά πολλές και για κάθε θέμα ξεχωριστά. Κανέναν όμως από όσους έλαβαν μέρος σ' αυτήν δεν ωφέλησε. Ούτε και τους μεγάλους συμμάχους μας διότι ποτέ δεν επικυρώθηκε από τα Κοινοβούλια αυτών των χωρών που πήραν μέρος. Οι Σέβρες είναι συνοικισμός των Παρισίων και από τον συνοικισμό αυτό πήρε το όνομα και η Συνθήκη. Όλα τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν πολύ σημαντικά και αφορούσαν όλους όσους έλαβαν μέρος σ' αυτήν, αλλά κυρίως αφορούσαν την Ελλάδα και την Τουρκία, που τότε ακόμη δεν λεγόταν Τουρκία. Τουρκία ονομάστηκε το 1923 από την Συνθήκη της Λωζάνης. Συζητήθηκαν πολλά θέματα, κανένα όμως θέμα δεν λύθηκε και ουσιαστικά δεν ωφέλησε κανέναν. Επειδή όμως την υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι θα είχαν την υποχρέωση να την εφαρμόσουν. Τα πείσματα, όμως, των μεγάλων συμμάχων μας ήταν μεγάλα και η Συνθήκη διελύθει εις τα εξ ων συνετέθη. Δυστυχώς, η συμμαχία της Αντάντ κατέληξε σε μεγάλη προδοσία τρων συμμάχων μας εναντίον της Ελλάδας. Εμείς, όμως, θα ασχοληθούμε με τα θέματα που μας ενδιαφέρουν. Αν και δεν είναι λογικό να σπαταλούμε χρόνο, μελάνι και χαρτί, αφού ήδη είπαμε ότι ποτέ δεν εφαρμόστηκε και ούτε θα ετίθετο σε αναγνώριση και εφαρμογή. Εκεί κατέληξαν τα πείσματα των συμβαλλομένων. Θα πούμε μερικά πράγματα αν εφαρμοζόταν ποια οφέλη θα προέκυπταν για την Ελλαδίτσα μας. Και για να ενημερώσουμε τους αναγνώστες/στριες της εφημερίδας. Το κύριο μέρος της Συνθήκης αποτελείται από τα Άρθρα 2735 που αφορούν τα σύνορα της Τουρκίας που κυριολεκτικά είναι η χώρα που νικήθηκε κατά κράτος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που στην κυριολεξία όχι μόνο νικήθηκε, αλλά και διαλύθηκε η αυτοκρατορία της. Μάλιστα, νικήθηκαν και όλοι οι σύμμαχοί της και έγιναν ρεζίλι σε όλη την οικουμένη. Τα κράτη που αποτελούσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία απελευθερώθηκαν και απέμεινε να ορισθούν τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Στο Πρώτο Άρθρο ορίζονται τα σύνορα της Τουρκίας στην Ευρώπη και στην Ασία, και ορίζεται ειδική επιτροπή που θα χαράξει και με ποιο τρόπο θα οριοθετηθούν και ποιος θα καταβάλει τα έξοδα της Επιτροπής. Ολόκληρη η Θράκη, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής, εκτός από την Κωνσταντινούπολη έως την Τσατάλτσα, περνούν στην Ελλάδα. Ακόμη τα λεγόμενα στενά έξω από τον Βόσπορο μέχρι και την Καλλίπολη περνούν και αυτά συμμάχους προστέθηκε και τέταρτος, Ρωσία, που όπλισε τρεις μεραρχίες τουρκικό στρατό και έδωσε οκτακόσια εκατ. χρυσά ρούβλια δωρεά, με πλήρη νέου τύπου οπλισμό, που τα χάρισε στην Τουρκία. Η Ιταλία πρόσφερε οπλισμό, η Τα εδάφη που έχασε η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη Συνθήκη των Σεβρών στην Ελλάδα. Στο Άρθρο 36 του Τρίτου Μέρους της Συνθήκης, που απαρτίζεται από τα Άρθρα 36-139, ορίζεται ρητά ότι η Κωνσταντινούπολη παραμένει πρωτεύουσα της Τουρκίας υπό την επίβλεψη των μεγάλων δυνάμεων Αγγλίας - Γαλλίας - Ιταλίας, που έχουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν αν η Τουρκία παραβεί τους όρους της Συνθήκης έναντι των Εθνοτήτων που ζούσαν στην Πόλη, για να λάβουν τα μέτρα τους. Στη συνέχεια ορίζονται οι όροι ναυσιπλοΐας στα Στενά όπου ο όρος Στενά συμπεριλαμβάνει τα Δαρδανέλια -τον Ελλήσποντο, την Προποντίδα- και τον Βόσπορο. Είναι ελεύθερα να περνούν όλων των ειδών τα πλοία εμπορικά και πολεμικά όλων των τύπων, μικρά και μεγάλα. Η περιοχή της Σμύρνης και η ευρύτερη περιοχή δινόταν στους Τούρκους, αλλά η Ελλάδα θα είχε το δικαίωμα να αναλάβει την τήρηση της τάξης και για τον λόγο αυτό θα τηρούσε εκεί στρατιωτικές δυνάμεις. Θα εδημιουργείτο εκεί ένα μικτό Κοινοβούλιο αποτελούμενο από ελληνικές δυνάμεις και από τοπικούς φορείς, υπεύθυνους όπου μετά από πέντε χρόνια η περιοχή θα περιερχόταν στην Ελλάδα..Με το Άρθρο 84, η Τουρκία παραιτείτο υπέρ της Ελλάδας στα νησιά, Ίμβρο και Τένεδο, Λήμνο και Σαμοθράκη, Λέσβος και Χίος, Σάμος και Ικαρία, εδίδοντο οριστικά στην Ελλάδα. Η Συνθήκη προέβλεπε και πάρα πολλούς άλλους όρους αλλά τα κράτη μέλη της Συνθήκης αυτής κυρίως Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία ο ένας μετά του άλλου άρχισαν να αλλάζουν γνώμη. Η Τουρκία ήταν υποχρεωμένη να κατεδαφίσει όλα τα οχυρά που έκανε στα Στενά και την Προποντίδα και στα νησιά που προαναφέραμε, ακόμη και στην Θράκη. Τα εδάφη αυτά Στενών, νησιών και Θράκης μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες θα διατηρούσαν εκεί και δικές τους δυνάμεις για να εξασφαλίζουν την ελεύθερη κίνηση πλοίων εμπορικών και πολεμικών. Ο τουρκικός στόλος θα παρεδίδετο στους συμμάχους, η δε Τουρκία θα κρατούσε μόνο επτά κανονιοφόρους και έξι τορπιλοβόλα, για να περιφρουρεί τις ακτές της. Δεν θα έχει αεροπορία και δεν θα έχει αεροπορικές υπηρεσίες. Η Τουρκία θα παραχωρούσε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία όπως προβλέπει το Άρθρο 122. Ναι μεν, Τουρκία και Ελλάδα και κάποια άλλα μέλη της Συνθήκης, υπέγραψαν τα αποφασιζόμενα, αλλά οι Σύμμαχοι έναντι προσφοράς από την Τουρκία [συμφέροντα] υποχώρησαν και πρόδωσαν την Ελλάδα και δεν επικύρωσαν την Συνθήκη. Με την ευκαιρία αυτή, η Τουρκία απέσυρε την υπογραφή της όπως απεφάσισε στη δική της Σύνοδο του Ερζερούν που προηγουμένως είχε διοργανώσει.. Η Συνθήκη προέβλεπε και άλλες αποφάσεις [υποχρεώσεις] για την Τουρκία όσο και για άλλα κράτη. Βέβαια, οι αποφάσεις για την Τουρκία ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν και γι' αυτό απέσυρε την υπογραφή της. Μόλις τελείωσε το Συνέδριο της Συνθήκης. ο Βενιζέλος «χόρευε» από την χαρά του για τόσα πολλά που πέτυχε. Έναν τέτοιο «παραλογισμό» μόνο ο φαντασμένος μπορούσε να τον δικαιολογήσει. Και όταν ακόμη οι Άγγλοι τον ενημέρωσαν «ότι δεν πρέπει να περιμένει βοήθεια από πουθενά και φυσικά εννοούσε τους συμμάχους που όταν δέχτηκαν τα «δώρα» της Τουρκίας ένας-ένας, απέρριψαν τη Συνθήκη και περίμεναν εναγωνίως να πάρουν την μερίδα της προδοσίας τους. Κοντά στο συμφέρον όλα τα άλλα υποχωρούν. Η συνέχεια θα μας δώσει να μάθουμε τι ακριβώς και ποια ήταν αυτά τα δώρα. Ο Βενιζέλος υπερήφανα ύψωσε την φωνή του και με θάρρος απάντησε στον Άγγλο: «O Ελληνικός στρατός είναι σε θέση να εξασφαλίσει όχι μόνο τις Ελληνικές διεκδικήσεις αλλά και να συντελέσει και στην επιβολή όλων των όρων της Συνθήκης» αναφέρει στο βιβλίο του ο Περικλής Ροδάκης («Ιστορία του Πόντου», σελ. 261). Ακόμη γράφει ότι «ο Βενιζέλος έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα και πελαγώνει μέσα στην φαντασία του, μέσα στα μεγάλα όνειρα της φαντασίας του». Τον δικαιολογώ διότι τέτοια διπλωματική επιτυχία για την Ελλάδα δεν την περίμενε και αφού το άστρο του τον οδήγησε στην επιτυχία έπρεπε πραγματικά να χαρεί, να χαρώ και εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Στα δίχτυα που έπλεξε για τους άλλους μπερδεύτηκε ο ίδιος μέσα και υπήρχε περίπτωση να μην ξεμπερδευτεί ποτέ. Δυστυχώς, με την έναρξη του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που διοργάνωσε ο Βενιζέλος άνοιξαν οι βρύσες και έτρεχαν από παντού. Στους τρεις γνωστούς μας Γαλλία όχι μόνο οπλισμό, αλλά και τροφές όλων των ειδών, όπως και η Αγγλία, για να πάρει τα πετρέλαια της Μοσούλης. Στο πρόβλημα αυτό ανακατεύθηκαν και οι ΗΠΑ, ακόμη και ο Πάπας, που παρακαλούσε τους συμμάχους να μην δώσουν στην Ελλάδα την Κωνσταντινούπολη, όπως και επίμονα ζητούσε την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά και η Ρωσία. Σε συνάντηση του Βενιζέλου με τον Άγγλο εκπρόσωπο της Συνθήκης, επειδή τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για τον Βενιζέλο και, φυσικά, για την Ελλάδα, τον συμβούλεψε ο Άγγλος να κάνει εκλογές με σκοπό να χάσει οπωσδήποτε για να ξεμπλέξει από εκεί που απερίσκεπτα έμπλεξε. Και πράγματι έτσι και έγινε. Κήρυξε εκλογές την 1/14 Δεκεμβρίου 1920 και τις έχασε, ενώ ούτε και βουλευτής δεν εκλέχτηκε, ενώ ο γιος του Σοφοκλής, εκλέχτηκε και μάλιστα σε καλή εκλογική θέση. Με τον τρόπο αυτό, αφού δεν έβγαλε ούτε ένα εκλογικό λόγο, έχασε οριστικά και αποχώρησε για την Γαλλία όπου θα παραμείνει αρκετά χρόνια μόνος και έρημος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΡΜΑΝΙΔΗΣ (Adelaide) Προσέλκυση επενδύσεων Θα ήθελα να υπενθυμίσω στους αριστερούς υπουργούς της σημερινής κυβερνήσεως της Ελλάδας και κυρίως σε αυτούς του οικονομικού επιτελείου, πολλούς ακόμη ξενοφοβικούς, κρατικιστές, εχθρικούς προς την ιδιωτική πρωτοβουλία και τις ξένες επενδύσεις, ότι σε έναν εξέχοντα αριστερό οφείλεται η εντυπωσιακή μας οικονομική ανάπτυξη μετά τις καταστροφές της Κατοχής και της εμφύλιας διαμάχης. Ο αείμνηστος Γεώργιος Καρτάλης, που πέθανε 49 ετών νεότατος, βαθύς γνώστης της ελληνικής οικονομίας, υπουργός πρώτα Οικονομικών και μετά Συντονισμού επί κυβερνήσεως Πλαστήρα το 1951, είναι αυτός που μερίμνησε για τη συμπερίληψη στο Σύνταγμα του 1952 μιας διάταξης για ειδικό νόμο για την προσέλκυση και συνταγματική προστασία ξένων επενδύσεων. Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, που τον διαδέχθηκε στην κυβέρνηση Παπάγου στο ίδιο υπουργείο, την εφήρμοσε αρχικά με τον Νόμο 2687/53. Μετά το 1954, με την υποτίμηση της πληθωριστικής δραχμής, ζήσαμε μέχρι και το 1980 μία πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη, τη δεύτερη ταχύτερη στις χώρες του ΟΟΣΑ με πληθωρισμό 2% και μικρά δημοσιονομικά ελλείμματα. Μια αρχική, χρονικά περιορισμένη, σταθερή ευνοϊκή φορολογία και η συμφωνία προσφυγής σε διεθνή διαιτησία ex aequo et bono στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο, προς αποφυγήν του αργού ρυθμού απονομής της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, προσείλκυσε κυρίως Έλληνες του εξωτερικού και ξένους επενδυτές. Ο ίδιος νόμος επαναπάτρισε και την υπό σημαίες ευκαιρίας ελληνόκτητο ναυτιλία και κατέστησε με τα εδώ γραφεία τους στον Πειραιά διεθνές ναυτιλιακό κέντρο. Δυστυχώς και αυτά με το εδώ εχθρικό προς τον εφοπλισμό κλίμα αρχίζουν και φεύγουν. Το άρθρο του Συντάγματος και η σχετική νομοθεσία υπάρχουν και ισχύουν και σήμερα με το ισχύον Σύνταγμα: «Άρθρο 107 1 Η πριν από την 21η Απριλίου 1967 νομοθεσία με αυξημένη τυπική ισχύ για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού διατηρεί την αυξημένη τυπική ισχύ που είχε και εφαρμόζεται και στα κεφάλαια που θα εισάγονται στο εξής. Την ίδια ισχύ έχουν και οι διατάξεις των Κεφαλαίων Α΄ έως Δ΄ του τμήματος Α΄ του νόμου 27/75 «περί φορολογίας πλοίων, επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας, εγκαταστάσεως αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων». Τι περιμένει η κυβέρνηση. Ο μό- νος τρόπος για την αποπληρωμή του τεραστίου ελληνικού χρέους, εκτός από τη σωστή εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας, είναι η εκ νέου προσέλκυση ξένων επενδύσεων. ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ (Αθήνα) Εθισμός στην ευτέλεια Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στους Έλληνες είναι ο εθισμός στην ευτέλεια. Έχουμε ήδη αποδεχθεί την κατρακύλα της εκπαίδευσης και του μορφωτικού επιπέδου, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά μπροστά στη διάλυση της διοίκησης, ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τον περιορισμό της ελευθερίας μας με τον έλεγχο κεφαλαίων, την ποιότητα μιας καθημερινότητας που μας λεηλατεί με τις κακοτεχνίες της. Μια ολόκληρη χώρα που ξέρει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι, αλλά δεν θέλει, ή δεν μπορεί να αλλάξει. Σε όλα συνηθίζει κανείς, ακόμη και στη ζωή του τρωγλοδύτη, στάση ζωής που ξεκινάει από την εμφάνιση και περιλαμβάνει όλη την κοινωνική συμπεριφορά, ακόμη και τα αισθήματα. Οι ελάχιστες αντιστάσεις οφείλονται στην ευρωπαϊκή μας θητεία, ισχνή μεν ευτυχώς, υπαρκτή δε. Συνηθίσαμε στην ευτέλεια, οπότε οι περισσότεροι σκέφτονται ότι δεν θα αλλάξει τίποτε αν εγκαταλείψουμε την ευρωπαϊκή κοινωνία και ο τρωγλοδυτισμός επιβληθεί ως καθεστώς. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΑΡΓΟΥ (Μελβούρνη)
Links
Archive
10 October 2015
24 October 2015
Navigation
Previous Page
Next Page
