Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
Contents
All Pages
Browse Issues
Buy This Issue
Επιλέξτε έκδοση
Δευτέρα
Πέμπτη
Σάββατο
Home
'
Neos Kosmos Monday : 9 November 2015
Contents
6 - ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 Γράμματα στο Νέο Κόσμο «Τα μωρέλια μωρέ να σώσουμε!» «Τα μωρέλια μωρέ να σώσουμε!» φώναζε ο 70χρονος Μυτιληνιός ψαράς. Παλεύοντας στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, προσπαθούσε να δώσει ζωή στα ξέπνοα κορμάκια δεκάδων παιδιών που ξέβραζαν τα κύματα. O αδιαπέραστος φράχτης στα σύνορα του Έβρου αναγκάζει οικογένειες προσφύγων να επιβιβάζονται στις βάρκες του θανάτου. Όμως, υπάρχει μια λύση για να σωθούν χιλιάδες ζωές! Στη Λέσβο, υποδεχτήκαμε τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα και τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς, και τούς δώσαμε ένα ηχηρό μήνυμα: να ανοίξουν μια ασφαλή, νόμιμη και ελεγχόμενη δίοδο στο φράχτη του Έβρου. Η δράση μας τράβηξε την προσοχή ελληνικών και διεθνών ΜΜΕ και ανάγκασε τον πρωθυπουργό να απαντήσει. Ας συνεχίσουμε να πιέζουμε, για να σωθούν χιλιάδες ζωές! Ο φράχτης του Έβρου, που ολοκληρώθηκε πέρυσι από την κυβέρνηση Σαμαρά, ως μέτρο απέτυχε παταγωδώς να περιορίσει το προσφυγικό κύμα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να μετατοπιστούν οι ροές προς τα νησιά μας και να αυξηθούν οι πνιγμοί στο Αιγαίο. Οι ειδικοί στα θέματα αντιμετώπισης προσφυγικών ροών παγκοσμίως είναι ξεκάθαροι: Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι πνιγμοί είναι η δημιουργία ασφαλών και νόμιμων οδών μέσω στεριάς. Μία δίοδος στο φράχτη του Έβρου, σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές και την Ε.Ε., θα μπορούσε να διευκολύνει την αποτελεσματική καταγραφή και μεταβίβαση προσφύγων στις χώρες προορισμού, ενώ, παράλληλα, θα έπληττε τους διακινητές και θα αποσυμφόριζε τα νησιά μας και τα αστικά κέντρα, όπως η Αθήνα. Ας κάνουμε την Ελλάδα ένα φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης μέσα στο σκότος της Ευρώπης-φρούριο. Από την αρχή, κιόλας, της προσφυγικής κρίσης, τα μέλη του Avaaz συσπειρωθήκαμε για να βοηθήσουμε: Περίπου 2.000 από εμάς δηλώσαμε εθελοντές σε προγράμματα στήριξης προσφύγων, συγκεντρώσαμε $500.000 για τη χρηματοδότηση θαλάσσιων διασώσεων στη Μεσόγειο, οργανώσαμε ανθρωπιστική αποστολή στα ελληνικά νησιά και ασκήσαμε σφοδρή πίεση στην Ε.Ε. μέχρι που υπέγραψε συμφωνία για τη μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων. Τώρα, ήρθε η στιγμή να ενώσουμε ξανά τις δυνάμεις μας ενάντια στο φράχτη του μίσους. Με ελπίδα, ΣΠΥΡΟΣ, ΑΛΙΚΗ, ΛΟΥΗΣ, ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ AVAAZ «Πέτα, λευκό μας περιστέρι» Αν μπορούσε, αλήθεια να γίνει το λευκό περιστέρι πραγματικότητα και όλο ονειρευόμαστε το πάλευκο αγνό, αέναο αυτό περιστέρι... που δυστυχώς... ναι δυστυχώς... οι λευκές του φτερούγες αιμορραγούν, συνεχώς, μπαρουτοκαπνισμένες, από τις μάχες, καταπιεσμένες από την αναλγησία. Κάποτε αυτό το περιστέρι, κρατώντας στο ράμφος του κλωνάρι ελιάς, επέστρεψε στην Κιβωτό -μετά τον κατακλυσμό -και έφερε το υπέροχο μήνυμα της «Ειρήνης», στον Νώε. Άραγε..., θα το μπορέσει ξανά;... Μέσα στους ζοφερούς και- ρούς που ζει η ανθρωπότητα, ο κάθε άνθρωπος που ποθεί την ειρήνη, προσδοκεί να δει το κατάλευκο αυτό περιστέρι, να πετά στους αιθέρες, κρατώντας τον κλώνο της ελιάς, το σύμβολο της Ειρήνης. Θα γίνει, άραγε, ποτέ πραγματικότητα αυτή η ευλογία; Θα γυρίσει κάποτε, αυτή η ακριβοθώρητη κόρη; 11 Νοεμβρίου, 11 ώρα πρω- ινή, 1918, στο τραπέζι των ισχυρών που διαφέντευαν τους λαούς, επιτέλους υπεγράφη η Συνθήκη της Ειρήνης, με μελάνι, απόσταγμα, από τις αμέτρητες πληγές, της αιμορραγούσης ακόμη τότε ανθρωπότητας. Έπειτα από τέσσερα έτη οδύνης και στεναγμών, καταστροφών και καταιγίδων, αλλοφροσύνης και κόλασης, που αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος δημιούργησε, κατασκευάζοντας τα σιδηρικά του θανάτου, που έσπειραν τον όλεθρο στην ανθρωπότητα, τον τρόμο και τη φρίκη... Τελικά, αφού το αίμα πότι- σε τα πεδία των μαχών, άταφα λείψανα ξεχασμένα σε λόγγους και φαράγγια, τότε μία λάμψη φωτός, μία αχτίδα ελπίδας ξεπήδησε μέσα από τη βασανισμένη λογική. Μία αμυδρή σπιθούλα από τη χόβολη του ολέθρου. Αναθάρρευσε το λευκό περιστέρι, κρατώντας στο πληγωμένο του ράμφος κλωνάρι ελιάς, άνοιξε τα καψαλισμένα από τις μάχες φτερά του, σκορπίζωντας το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ειρήνης Ανάσαναν οι καρδιές, επού- λωσαν τις πληγές, πέταξαν μακριά τα σύνεργα του ολέθρου και βροντοφώναξαν «Ποτέ πιά». Ήταν 11 Νοεμβρίου, ώρα 11 το πρωί, του 1918. Και μετά; Τι έγινε μετά; Αλή- θεια τι έγινε; Μήπως έμαθε, τελικά, η ανθρωπότητα από τα μεγάλα της λάθη; Δυστυχώς, όχι, δεν έμαθε τότε, δεν έμαθε ποτέ, δεν θέλησε να μάθει και ακολούθησε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, με την ίδια φρίκη, με τον ίδιο σπαραγμό. Και ενώ σήμερα η ανθρωπότητα υπερηφανεύεται για την πρόοδο και την ανάπτυξή της σε όλους τους τομείς της τεχνολογίας, τελικά, μάλλον έχει χάσει τον προσανατολισμό της, οδεύει ολοταχώς στο δρόμο της αυτοκαταστροφής της και, δυστυχώς, έχει χάσει το τρένο της Ειρήνης. Χίλια μύρια μέτωπα, ανοιχτά σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας. Καταπιέζονται οι φτωχοί, ζώντας μέσα στα όρια της πενιχρότητας και οι κυβερνήσεις όλο και περισσότερα αποθηκεύουν όπλα, έτοιμα να σκορπίσουν το θάνατο, να αφανίσουν ζωές. Το Λευκό περιστέρι έχει χα- θεί. Μόνο στις ήρεμες βραδιές ξυπνάει από το γλυκό όνειρό του και ζωντανεύει την ελπίδα στα όνειρα του κόσμου. Και πριν δύσει η Πούλια, τρομαγμένο από το βαθύ της ανθρωπότητας σκοτάδι, γυρνά και καταμανταλώνεται, μέσα στα δικά του γλυκά όνειρα... της Ειρήνης. Αν μπορούσε ποτέ να γίνει το θαύμα και όλοι οι λαοί μονιασμένοι, με μία μακάρια ευχή, μέσα σε μία υπερκόσμια ιαχή να βροντοφωνάξουν ξανά: «Άσπρο μας περιστέρι πέτα, γύρνα ξανά, μη φύγεις ποτέ πια». ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΙΑΤΡΟΥ-ΣΟΪΤΑΡΙΔΗ (ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ) Οι Σύλλογοι σήμερα Σταθμίζοντας όλα όσα έχουν πέσει στην αντίληψή μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι πρωταρχικός και μοναδικός σκοπός των Συλλόγων και των Οργανισμών μας, είναι μέσα από τη συλλογική προσπάθεια, να μείνουμε ενωμένοι, διατηρώντας αναλλοίωτα τα ήθη και έθιμά μας, την πίστη μας, την ελληνικότητά μας γενικότερα. Τώρα παρατηρώ, ότι υπάρχουν Σύλλογοι που παρουσιάζουν φθίνουσα πορεία και η ημερομηνία λήξης τους δεν είναι σε βάθος χρόνου, αλλά πλησίον. Το υπαρκτό αυτό πρόβλημα είναι επιβεβλημένο να βρει τη λύση του. Προσωπικά, εμπιστεύομαι τα Δ.Σ. των Συλλόγων αυτών που απαρτίζονται από δικά μας παιδιά, παιδιά μορφωμένα που θα κάνουν το ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Πληροφορίες Ο «Νέος Κόσμος», ως γνωστόν, ενθαρρύνει τη δημοσίευση επιστολών. Η εφημερίδα μας αφιερώνει ένα σημαντικό μέρος του χώρου της, για να έχουν τη δυνατότητα οι αναγνώστες να διατυπώνουν τις απόψεις τους. Ο «Νέος Κόσμος» δημοσιεύει, μερικές φορές, ποιήματα, ή στίχους αναγνωστριών και αναγνωστών του, αλλά προτεραιότητα έχουν οι επιστολές. Οι στίχοι καλό θα είναι ν´ αποφεύγονται. Επειδή δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύονται όλες οι επιστολές - και πολύ περισσότερο οι στίχοι -, παρακαλούνται οι επιστολογράφοι να έχουν υπ´ όψη τους τα εξής: • Οι επιστολές θα πρέπει να στέλνονται μόνο στο «Νέο Κόσμο». Η εφημερίδα μας δεν δημοσιεύει επιστολές, που έχουν, ήδη, δημοσιευθεί σε άλλα έντυπα. • Οι επιστολές θα πρέπει να είναι σύντομες και καθαρογραμμένες. Προτιμότερο είναι να γράφονται μέσω email ή στο Microsoft Word και να στέλνονται σαν attachment. Να χρησιμοποιείτε πάντα ελληνικά fonts, π.χ.Times New Roman (ποτέ Symbol). • Παρακαλούνται δε οι επιστολογράφοι να μας εφοδιάζουν με τα πλήρη στοιχεία τους (όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο), για να μπορούμε να ελέγχουμε την αυθεντικότητα των επιστολών. Πού να στείλετε τις επιστολές σας Email: letters@neoskosmos.com.au Fax: (03) 9482 2962 Ταχυδρομικά: PO Box 6068, Hawthorn West, VIC 3122 σωστό και το καλύτερο προς όφελος του ελληνισμού. Οφείλω, όμως, να καταθέσω την άποψη-πρότασή μου η οποία συνίσταται στο ότι μπορούν να συνυπάρχουν όλοι οι Σύλλογοι με ένα σύστημα διοίκησης όπως, π.χ., της ΑΧΕΠΑ. Δηλαδή, κάθε Σύλλογος θα αντιπροσωπεύεται ανάλογα. Η ΑΧΕΠΑ έχει μια κεντρική, υπεύθυνη διοίκηση και κατόπιν διάφορα Τμήματα που έχουν αρχαιοελληνικά ονόματα. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να έχουμε μια κεντρική διοίκηση που θα αντιπροσωπεύει όλο τον ελληνισμό και, παράλληλα, θα υπάρχουν και οι Σύλλογοι κάτω από την ίδια διοικητική στέγη, φυσικά με τους δικούς τους προέδρους και τα Δ.Σ. τους. Επειδή είναι γνωστό σε όλους ότι για να έχει βαρύτητα, εδώ στην Αυστραλία, η ελληνική φωνή, πρέπει να μας διακρίνει, πρώτον, η ενότητα. Δεύτερον, να έχουμε άξια ηγεσία που να πατά γερά στα πόδια της, θα ζει στο σήμερα, αλλά να βλέπει το αύριο. Και, τρίτον, να υποστηριχθεί με κάθε τρόπο η κεντρική Κοινότητα Μελβούρνης και, παράλληλα, να δημιουργηθούν τουλάχιστον δύο πολιτιστικά κέντρα. Ένα στο βόρειο τμήμα της πόλης και ένα στο νότιο, που θα εξυπηρετούν όλες τις πολιτιστικές ανάγκες των Ελλήνων. Γύρω από τη δημιουργική Κοινότητα Moreland, στο 148 Bell Street, Coburg, μπορεί στο βορρά να δημιουργηθεί κάτι πολύ σπουδαίο για τον ελληνισμό. Το ίδιο πιστεύω μπορεί να να γίνει και για το Oakleigh στο νότιο τμήμα της Μελβούρνης. Έτσι μπορεί ο ελληνισμός να αναγεννηθεί και να μεγαλουργήσει. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗΣ (COBURG) Μην (ξε)χάσετε το «Νέο Κόσμο» του Σαββάτου Η παροικιακή δίγλωσση εφημερίδα του Σαββατοκύριακου για όλη την ελληνική οικογένεια H αναγκαστική αφομοίωση Αυστραλία, Αμερική και Καναδάς... Καθώς ως έθνη μεταναστών που γίναμε μετά την έλευση των πρώτων στόλων από την Ευρώπη, τα θεμέλιά μας ως κράτη βασίζονται σε κάποιες κοινές αξίες και αρχές, κάποιες υποχρεώσεις και καθήκοντα, μαζί με μερικά καθορισμένα δικαιώματα για όλους τους πολίτες. Η πίστη και αφοσίωση στην Αυστραλία, την Αμερική και τον Καναδά και τα Συντάγματά τους, πρέπει να είναι στο επίκεντρο αυτής της φιλοσοφίας, που μας ορίζουν ως Αυστραλούς, Καναδούς και Αμερικανούς. Το να τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο της συγκεκριμένης χώρας μας πρέπει να είναι στο επίκεντρο αυτών των βασικών αξιών. Η εθνικότητά μας ως Αυστραλών, Αμερικανών ή Καναδών, η εθνική ταυτότητά μας δεν καθορίζεται από κάποια συγκεκριμένη φυλή, γλώσσα, θρησκεία, συγγένεια αίματος ή οποιαδήποτε συγκεκριμένη εθνοτική καταγωγή, η μητέρα πατρίδα μας είναι ολόκληρος ο κόσμος! Η ενσωμάτωσή μας είναι απαραίτητη για την επιτυχία της κάθε χώρας μας. Ωστόσο, «η αναγκαστική αφομοίωση» είναι και πρέπει να θεωρηθεί ως η χειρότερη μορφή ρατσισμού και δεν θα πρέπει να έχει καμία θέση στον εθνικό μας διάλογο. Σε αυτό το πλαίσιο, εμείς ως Έλληνες, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε ο ελληνισμός να επιβιώσει, ευημερήσει και αναπτυχθεί έτσι ώστε να παραμένει μια ζωντανή, και σημαντική σημασία στο διάλογο του έθνους. ΣΑΒΒΑΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ (ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ) 70 χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται εφέτος (2015) από την επίσημη ίδρυση του (ΟΗΕ), του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, από τότε που τέθηκε σε ισχύ ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, την 24η Οκτωβρίου 1945, στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ’ ότι τα Ηνωμένα Έθνη απέτυχαν μέχρι τις ημέρες μας να εκπληρώσουν τις ελπίδες των ιδρυτών τους, για μια ειρήνη που θα έσωζε τον κόσμο από τους πολέμους, έχουν αποδειχθεί η μακροβιότερη ένωση εθνών. Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος η επέτειος ίδρυσης του Οργανισμού γιορτάζεται ως «Ημέρα του ΟΗΕ». Το όνομα «Ηνωμένα Έθνη» είναι αμερικανικής προέλευσης, επινοήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Φραγκλίνο Ρούσβελτ, και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών, της 1ης Ιανουαρίου 1942, όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκπρόσωποι 26 χωρών, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α., Βρετανίας και Σοβιετικής Ένωσης - οι οποίες δεσμεύτηκαν ότι οι κυβερνήσεις τους θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μαζί κατά των Δυνάμεων του Άξονα. Πριν ακόμη τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι συμμαχικές δυνάμεις που μάχονταν κατά του Άξονα, αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν νέο διεθνή οργανισμό. Η απογοητευτική εμπειρία της Κοινωνίας των Εθνών και η οδυνηρή δοκιμασία του πολέμου, όχι μόνο δεν αποθάρρυναν, αλλά ενέτειναν την προσπάθεια πολιτικής οργάνωσης της διεθνούς κοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η φυσιογνωμία του νέου οργανισμού υπήρξε προϊόν πολυάριθμων διαβουλεύσεων, με πρωταγωνιστές τον Αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ, τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ, και τον Σοβιετικό ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν. Μετά το τέλος του Β.’ Παγκ. Πολέμου, έπειτα από διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις τριών ετών και αφού στο τέλος οι μεγάλες δυνάμεις επέβαλαν την προνομιακή τους θέση. Το οριστικό κείμενο του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών υιοθετήθηκε στις 25 Ιουνίου 1945 και υπογράφτηκε την επόμενη ημέρα, παρουσία του νέου Αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν. Τέθηκε, δε, σε ισχύ στις 24 Οκτωβρίου 1945. Τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα την Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Σήμερα τα μέλη του ΟΗΕ έχουν φτάσει τα 191, όσα δηλαδή είναι και τα κράτη του κόσμου. Το επίσημο ανακοινωθέν τότε, διεκήρυττε (μεταξύ άλλων) ότι οι τρεις Μεγάλοι συμφώνησαν σε κοινά σχέδια για την χωρίς όρους παράδοση της Γερμανίας, για μεθόδους ελέγχου της Γερμανίας και των συμμάχων της μετά τον πόλεμο. Επίσης, απεφάσισαν την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό τη διατήρηση της μελλοντικής ειρήνης και ασφάλειας, με βάση την αρχή της ισοτιμίας όλων των κυρίαρχων φιλειρηνικών χωρών. Τα σημαντικότερα όργανα του ΟΗΕ επρόκειτο να είναι: Η Γενική Συνέλευση, αποτελούμενη από αντιπροσώπους όλων των χωρώνμελών. Το Συμβούλιο Ασφαλείας, αποτελούμενο από αντιπροσώπους, των Η.Π.Α, της Βρετανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και της Γαλλίας ως μονίμων μελών, με δικαίωμα του Βέτο στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, και από έξι αντιπροσώπους άλλων κρατών που θα εκλέγονταν από τη Γενική Συνέλευση για τις μη μόνιμες θέσεις του Συμβουλίου. Η Γραμματεία, αποτελούμενη από τον γενικό γραμματέα και ένα επιτελείο υφισταμένων. Το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο, αποτελούμενο από οκτώ μέλη, εκλεγόμενα από τη Γενική Συνέλευση, και το Διεθνές Δικαστήριο. Τα πιο σημαντικά καθήκοντα του νέου Οργανισμού εν περιλήψει, συγκεντρώθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτό το όργανο έχει την πρωταρχική ευθύνη για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Έχει εξουσίες διερεύνησης κάθε διένεξης μεταξύ κρατών, σύστασης μεθόδων διευθέτησής τους και, εάν κριθεί αναγκαίο για τη διατήρηση της ειρήνης, να χρησιμοποιήσει διπλωματικά και οικονομικά μέτρα εναντίον του επιτιθέμενου. Το Συμβούλιο μπορεί να επιλέξει μέτρα επιβολής, σε βαθμό που αυτό θεωρεί απαραίτητο για τη διατήρηση της διεθνούς τάξης, όπως: Οικονομικές κυρώσεις, εμπάργκο όπλων, χρηματικές ποινές, περιορισμούς και ταξιδιωτικές απαγορεύσεις, διακοπή διπλωματικών σχέσεων, αποκλεισμό, η ακόμη συλλογική στρατιωτική δράση. Δυστυχώς, όμως, όλα αυτά τα χρόνια, ο ΟΗΕ παρουσιάζει κτυπητές αδυναμίες στην επίλυση των διεθνών διαφορών εξ’ αιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων, κυρίως, των μεγάλων δυνάμεων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα για την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας το 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος της Μεγαλονήσου, αλλά και η αδυναμία τους να επιβάλουν μια μόνιμη ονομασία που να μην συνδέεται με τίποτα το ελληνικό, στο κράτος των Σκοπίων, μετά από τόσα χρόνια προσπάθειες εν μέρους της πατρίδας μας. Αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις απέτυχαν να εκπληρώσουν τους υψηλούς στόχους επιβολής και διατήρησης της ειρήνης τους οποίους είχαν θέσει οι αρχικοί ιδρυτές του. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τις ημέρες μας, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο στα χέρια της Διεθνούς Κοινότητας για την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης. Στα μεταπολεμικά χρόνια ασκείται κριτική στον ΟΗΕ από δύο πλευρές. Η μία θέλει ενεργότερο τον ρόλο τους στις διεθνείς υποθέσεις, η άλλη περιορισμό του ρόλου του μόνο στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Επίσης, χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, και η Γερμανία, επιδιώκουν να χορηγηθεί και σε αυτές το δικαίωμα Βέτο, ενώ οι ΗΠΑ, που συνεισφέρει το 22% του προϋπολογισμού του ΟΗΕ, ζητούν μεταρρυθμίσεις, όταν δεν τον παρακάμπτουν, όπως στη εισβολή στο Ιράκ. Παρ’ όλα αυτά, όπως προανέφερα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι σήμερα ο εβδομηντάχρονος ΟΗΕ, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο στα χέρια της διεθνούς κοινότητας για την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΜΠΑΦΙΤΗΣ (DANDENONG NORTH) Θερμά συγχαρητήρια Στις 31 Οκτωβρίου 2015, στη φιλόξενη αίθουσα της ΑΧΕΠΑ, δόθηκε μια μουσική, χορευτική και θεατρική παράσταση, που έγραψε η καταξιωμένη κ. Βάσω Φαραίς, με τίτλο «Το ραντεβού». Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη και οι κυρίες και οι κύριοι που συμμετείχαν ήταν καταπληκτικοί. τα πρωτότυπα σκηνικά με το παγκάκι στη μέση για να περιμένουν στο ραντεβού τους ήταν, αλήθεια, κάτι που είχαμε δει ποτέ, γιατί το χαρήκαμε από καρδιάς και τα χειροκροτήματα συγκλόνισαν την αίθουσα. Η πρόεδρος κ. Σοφία Μπορομπόκα στην προσφώνησή της καλωσόρισε το κοινό με λόγια αγάπης που συγκίνησαν. Με ειλικρίνεια και ευγένεια μάς έδωσε μεγάλη χαρά πριν ακόμα αρχίσει το έργο, πριν βγουν οι ηθοποιοί στη σκηνή, με τα περίφημα και αξιοθαύμαστα κοστούμια τους που θα νόμιζε κανείς ότι ήταν τσιράκια της Μαρίνας Ο’Μπράιαν, της μεγα- λύτερης ηθοποιού και τραγουδίστριας της Αυστραλίας. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, μιας και συγκεντρώθηκε σεβαστό ποσό το οποίο θα διατεθεί σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Συγχαρητήρια στο Δ.Σ. της ΑΧΕΠΑ για την τέλεια οργάνωση, όπως και στην Φαραίς, καθώς επίσης και στα μέλη της χορωδ’άις που μας διασκέδασαν μ τα υπέροχα τραγούδια. ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΥΡΙΔΟΥ-ΤΡΟΥΠΗ (CARNEGIE) Θρησκευτικά παραληρήματα Ένας αδελφικός μου φίλος αποδήμησε εις Κύριον και, σύμφωνα με τα χριστιανικά έθιμα, έρχεται και η σειρά του μνημοσύνου, στο οποίο έπρεπε απαραιτήτως να παρευρεθώ. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη από πιστούς, αλλά σύμφωνα με τις παλαιές απόψεις οι γυναίκες είναι χωριστά από τους άνδρες. Όλοι εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα με κατάνυξη, πολλές μετάνοιες και μπόλικα σταυροκοπήματα. Είμαι οπαδός των εικονομάχων και, ως εκ τούτου, δεν ανέχομαι ασπασμούς εικόνων από αρρώστους κάθε ηλικίας. Απογοητευτικό, επίσης, το ότι νεαρά ζευγάρια έσπρωχναν τα παιδιά και νήπιά τους να φιλούν τις εικόνες, αδιαφορώντας για τα μικρόβια που μεταφέρει ο καθένας. Ύστερα ήλθε και η σειρά της Μετάληψης, που το ίδιο κουταλάκι χρησιμοποιείται από άρρωστους, ηλικιωμένους, αλλά και από παιδιά και βρέφη. Ρώτησα έναν καλό χριστιανό γι’ αυτή τη παράλογη συνήθεια, αλλά φυσικά η απάντησή του ήταν αποστομωτική. «Είναι ακίνδυνα γιατί είναι ευλογημένα από τη Θεία Χάρη» μου είπε. Φυσικά, δεν προχώρησα περαιτέρω. Ήρθε και η ώρα του ιερέα που μίλησε για σχεδόν μισή ώρα στους ήδη κουρασμένους πιστούς, αλλά είμαι σίγουρος ότι η πλειονότητα δεν έδειξε ενδιαφέρον στο λόγο του γιατί ίσως να μη καταλάβαινε τι έλεγε. Τέλος, το μνημόσυνο συμπληρώθηκε με τα κόλλυβα και με πλούσιο τσιμπούσι. Ένα αλλοπρόσαλλο από την Ελλάδα είναι που οι στρατιωτικοί, σύμφωνα με τις οδηγίες του αρμόδιου υπουργού Άμυνας, Π. Καμμένου, μπορούν να φέρουν ραμμένο στη στολή τους τον προστάτη άγιο του Όπλου που ανήκουν. Αυτό και μόνο δεικνύει τη σαθρότητα της σημερινής κυβέρνησης της πατρίδας μας. αφού αυτός ο κανονισμός δεν εφαρμόσθηκε ούτε από το δικτάτορα Μεταξά ούτε και από τη χούντα. Επιτέλους, καλά θα κάνει ο κ. Τσίπρας, να μας ενημερώσει έντιμα και ξεκάθαρα, τι ακριβώς πρεσβεύει θρησκευτικά. Εάν δεν είναι θρήσκος όπως τουλάχιστον καυχάται, θα πρέπει να απαλλάξει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες από τα εικονίσματα, να αποφεύγονται οι ορκωμοσίες στη παλαιά διαθήκη, στα δικαστήρια, να καταργηθεί η πρωινή προσευχή στα σχολεία και το στρατό, όχι διδαχή θρησκευτικών στα σχολεία, πολιτικές ορκωμοσίες άνευ παπάδων, κατάσχεση εκκλησιαστικής περιουσίας και χρησιμοποίησή της για ευαγείς σκοπούς, κατάργηση μαθητικών παρελάσεων, μνημονεύσεις ηρώων που τούς χρωστάμε πολλά και όχι αγίων που δημιουργήθηκαν από το Βυζάντιο που πούλησε την Ελλάδα στους Τούρκους για 400 χρόνια. Το μόνο μεγάλο γεγονός που θα πρέπει να εορτάζεται είναι η 25η Μαρτίου του 1821 και να μνημονεύονται οι ξυπόλυτοι φουστανελάδες που θυσιάστηκαν για εμάς. Όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, πληροφορώ την συλλέγουσα επιστολές αλληλογράφο, ότι εκτός από τους χορούς, τα τραγούδια, τα μπόλικα υποκριτικά φιλιά και αγκαλιάσματα και το φαγοπότι μέχρι σκασμού, όντως ενοχλούμαι με τους παπάδες τους φορτωμένους με χρυσοποίκιλτες στολές και κορώνες. Θλίβομαι, επίσης, στη σκέψη ότι πάνω από 200 εκατομμύρια παιδιά και νήπια πεθαίνουν από τη πείνα και ότι δύο δις ανθρώπων στερούνται το πόσιμο νερό. Στενοχωρούμαι επίσης που η Μεσόγειος κατάντησε νεκροταφείο άρρωστων μεταναστών και παιδιών. Αυτός λοιπόν είμαι εγώ που ασπάζομαι το υπαρκτό και δεν με φοβίζει το ανύπαρκτο. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΑΒΑΚΗΣ (ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ) ΟΟΣΑ: Το προσδόκιμο ζωής ξεπέρασε τα 80 χρόνια Το προσδόκιμο ζωής εξακολουθεί να αυξάνεται στις χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και έφτασε κατά μέσον όρο τα 80,5 έτη το 2013, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των χωρών, ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται πλέον στο κάτω μέρος του καταλόγου, επισημαίνει ο ΟΟΣΑ σε έκθεση που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα. «Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση», δηλαδή ο αριθμός κατά μέσο όρο των ετών που αναμένεται να ζήσει μια γενιά αν συνεχίσουν να ισχύουν οι συνθήκες θνησιμότητας του έτους της γέννησής της, αυξήθηκε κατά περισσότερο από 10 χρόνια από το 1970, επισημαίνει ο ΟΟΣΑ στην ετήσια έκθεσή του με τίτλο «Πανόραμα της Υγείας 2015». Το προσδόκιμο «εξακολουθεί να αυξάνεται τακτικά» κατά μέσον όρο τρεις με τέσσερις μήνες ετησίως και «τίποτε δεν προμηνύει μια επιβράδυνση» του αυξητικού αυτού ρυθμού στη ζώνη των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, διευκρινίζει ο διεθνής οργανισμός που αριθμεί 34 χώρες-μέλη, μεταξύ των οποίων βρίσκονται πολλές από τις ανεπτυγμένες, αλλά και αναδυόμενες οικονομίες του πλανήτη, όπως το Μεξικό, η Χιλή ή η Τουρκία. Το κέρδος αυτό σε μακροβιότητα εξηγείται από «τη βελτίωση του τρόπου ζωής» μια καλύτερη παιδεία και τις «προόδους που έχουν γίνει όσον αφορά την υγεία» σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Πρώτες στον κατάλογο είναι η Ιαπωνία, η Ισπα- νία, η Ελβετία, η Ιταλία και η Γαλλία: το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση στις χώρες αυτές, ανδρών και γυναικών μαζί, όπως υπολογίστηκε για το 2013, ξεπερνάει τα 82 έτη, με την Ιαπωνία να φτάνει τα 83,4 έτη και την Ισπανία τα 83,2 έτη. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 14η θέση του καταλόγου αυτού των 34 χωρών μελών με προσδόκιμο τα 81,4 έτη. Στις τελευταίες θέσεις του καταλόγου βρίσκονται κατά φθίνουσα σειρά η Ινδονησία (70,9 έτη), η Ρωσία, η Ινδία και η Νότια Αφρική, με τις τρεις τελευταίες να παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις, από τα 70,7 έτη στη Ρωσία, το προσδόκιμο ζωής μειώνεται στα 66,5 στην Ινδία και στα 56,8 στη Νότια Αφρική. Στο κάτω μέρος του καταλό- γου βρίσκονται εξάλλου και το Μεξικό (74,6 έτη), η Ουγγαρία (75,7 έτη), η Σλοβακία (76,5 έτη) και η Τουρκία (76,6 έτη). Ωστόσο, για την τελευταία, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι έχει σημειώσει «σημαντικές προόδους όσον αφορά τη μακροβιότητα» και πλησιάζει γρήγορα τον μέσο όρο. Την ίδια ώρα, αναφερόμενος στις ΗΠΑ, ο διεθνής οργανισμός υπογραμμίζει ότι βρίσκονται στο κάτω μέρος της κατάταξης αυτής με προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση τα 78,8 έτη, αν και καταλαμβάνουν την πρώτη θέση όσον αφορά τις δαπάνες για την υγεία ανά κάτοικο. Το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε με πολύ πιο μέτριο ρυθμό στις ΗΠΑ απ’ ό,τι στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες από το 1970 και παραμένει εκεί «χαμηλότερο απ’ ό,τι στις περισσότερες άλλες χώρες του ΟΟΣΑ, εξαιτίας πιο υψηλών ποσοστών θνησιμότητας που οφείλονται σε συμπεριφορές» που θεωρούνται επιβλαβείς για την υγεία, σύμφωνα με τον οργανισμό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες εντοπίζονται «πιο υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας», μια «μεγαλύτερη κατανάλωση φαρμάκων και παράνομων ναρκωτικών ουσιών», όπως επίσης και «πιο υψηλά ποσοστά θυμάτων τροχαίων και ανθρωποκτονιών». Η κακή αυτή θέση που καταλαμβάνουν οι ΗΠΑ στην κατάταξη αυτή εξηγείται επίσης από την «δύσκολη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση για ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού και τα προβλήματα πρόσβασης και συντονισμού στην περίθαλψη για ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες», προσθέτει ο οργανισμός. Ο ΟΟΣΑ καταχώρισε επί- σης τις χώρες-μέλη του ανάλογα με διάφορους παράγοντες κινδύνου για την υγεία: το κάπνισμα, την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, την παχυσαρκία των ενηλίκων, όπως και τα ποσοστά των υπέρβαρων/παχύσαρκων παιδιών. «Η πλειονότητα των χω- ρών παρουσιάζει κακά αποτελέσματα τουλάχιστον σε έναν από αυτούς τους δείκτες παραγόντων κινδύνου» σχολιάζει ο ΟΟΣΑ. Χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία και το Μεξικό, σημείωσαν πάρα πολύ μεγάλη πρόοδο όσον αφορά τη μείωση του αριθμού των καπνιστών, αλλά αντιμετωπίζουν σήμερα μια «άλλη πρόκληση» καταλήγει ο οργανισμός, αναφερόμενος στους παχύσαρκους και τους υπέρβαρους μεταξύ των ενηλίκων και των παιδιών.
Links
Archive
2 November 2015
16 November 2015
Navigation
Previous Page
Next Page
