Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
Contents
All Pages
Browse Issues
Buy This Issue
Select edition
Monday
Thursday
Saturday
Home
'
The Weekend Neos Kosmos : 30 January 2016
Contents
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 16 THE WEEKEND NEOS KOSMOS | ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 DIGITAL.NEOSKOSMOS.COM Στάθης Λιβαθινός: Δεν πρόκειται για απολογία του Σάββα Ξηρού Για την παράσταση στην πειραματική σκηνή «Δεν πρόκειται για απολογία του Σάββα Ξηρού, απολογούμαι για το γεγονός ότι δόθηκε η λάθος εντύπωση ότι δεν σεβόμαστε τα θύματα της τρομοκρατίας» δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός. «Αν τον εξυμνείς (σ.σ.: τον Ξηρό) είναι πρόβλημα. Αλλά πρέπει να σας πω, ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Στην παράσταση αυτή, ο σκοπός όλων και πρώτα απ’ όλα και δικός μου, μια και έχω παραχωρήσει μία μεγάλη αυτονομία στηn πειραματική σκηνή, είναι να θέτει θέματα ταμπού που δεν είναι κακό να υπάρχουν, όταν τίθενται, με ένα σωστό βέβαια τρόπο. »Η πρόθεση όλων εδώ ήταν να έχουμε ξεκαθαρίσει ηθικά, και το είχαμε συζητήσει με όλους, ότι πρόκειται για μία σπείρα εγκληματιών και ότι εδώ η κουβέντα θα γίνει για εντελώς άλλα θέματα. Στην πραγματικότητα, η παράσταση λέει κάτι άλλο. Η παράσταση λέει ότι μια ιδεολογία δεν έχει το δικαίωμα να πάρει ούτε μια ζωή. Η ιδεολογία δεν μπορεί να αφαιρεί ζωές. Αυτό είναι το μήνυμα της παράστασης. Όχι, δεν είναι καμία απολογία του Ξηρού. »Η σκηνοθέτης στο είδος θεάτρου με το οποίο καταπιάνεται, προφανώς επέλεξε να μαζέψει κομμάτια από διάφορες πηγές και από τους «Δίκαιους» του Καμύ, που είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι και να πάρει κάποια μικρά, ελάχιστα αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Σάββα Ξηρού. Και πρέπει να σας πω ότι αυτό πραγματικά που βγαίνει από την παράσταση, μόνο απολογία του Ξηρού δεν είναι. »Είναι το αντίθετο ακριβώς, είναι η καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Εγώ είμαι εδώ για να υπερασπιστώ το δικαίωμα του θεάτρου να προσπαθεί να θέσει κάποια θέματα, ειδικά σε μια πειραματική σκηνή, που είναι μια σκηνή έρευνας. Να θέσει κάποια θέματα που να ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ Το «Πανοπτικόν» για τον Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο Το νέο (20ό) τεύχος του περιοδικού «Πανοπτικόν» (από τη Θεσσαλονίκη») αποτελεί αφιέρωμα στον -άγνωστο σε μας εδώ στην Αυστραλία, αλλά και στην Ελλάδα, ωστόσο σημαντικό ποιητή και διανοητή, Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο. Γράφει ο Φώτης Τερζάκης: «Θα μπορούσα να συνυπογράφω το editorial αυτού του τεύχους -γραμμένο, όπως πάντα, από τον Κώστα Δεσποινιάδη (σ.σ. τον εκδότη του περιοδικού)χωρίς να αλλάξω ούτε λέξη. Βλέπετε, για εμάς που εμπνευστήκαμε από τα γραπτά, τις ιδέες αλλά κυρίως την ηθική στάση του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, δεν υπάρχουν και πολλά να διαφωνούμε. Ο Λυκιαρδόπουλος είναι για εμένα ένας από τους μεγάλους δασκάλους. Από αυτούς που διαβάζεις ξανά και ξανά όχι μόνο γιατί θέλεις να εντοπίσεις πάλι αυτά που ήδη έχεις δει αλλά για να νιώσεις αυτή την απεριόριστη πνευματική γαλήνη που εμπνέουν τα γραπτά του. Γιατί μέσα στις καταιγίδες και τους ανεμοστρόβιλους, μέσα στις λυσσασμένες θάλασσες και τα απέραντα αδιέξοδα των ωκεανών που βρεθήκαμε, η σκέψη του είναι ένα μικρό αλλά αβύθιστο ιστιοφόρο». «Ο Λυκιαρδόπουλος ακολουθεί τα χνάρια μιας ανανεωμένης παράδοσης, με σταθμούς σε ποιητές που στήριξαν το ποιητικό οικοδόμημα που δεν κατεδαφίστηκε (π.χ. Βάρναλης, Καρυωτάκης), παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες διαφόρων εποχιακών -ισμών, ευκαιριακών επιδιώξεων, βερμπαλιστικών διαθέσεων και άλλων ηχηρών παρομοίων, εχθρός της ασάφειας και των μπιχλιμπιδιών που κρέμονται από τους στίχους κουδουνίζοντας σε κάθε στροφή, τα αντιπαρέρχεται «πηγαίνοντας προς την τιμή και την υπόληψή του» λέει ο ποιητής Τάσος Πορφύ- ρης, εκ των άμεσων συνεργατών του Λυκιαρδόπουλου. «Η ποιητικότητα είναι αυτή που γεννά το ποίημα του Λυκιαρδόπουλου. Η ποιητικότητα είναι η ψυχική αφετηρία του ποιήματος, το ψυχικό του εκ των προτέρων. Το ποίημα πάντα ακολουθεί σαν λαχάνιασμα, είναι εκ των υστέρων, είναι η λογοτεχνική μορφή της ποιητικότητας, και επιπλέον είναι μια γλώσσα αντιληπτή στο μεταίχμιο που εγκαταλείπει τον ήχο της στην ανάγνωση ή στην παρανάγνωση - πράγματι, έχει αυτή την ικανότητα - του αναγνώστη» διατείνεται ο Στέφανος Ροζάνης, επίσης ποιητής, πανεπιστημιακός και φιλόσοφος. «Η οξυδερκής πολιτική σκέψη του Λυκιαρδόπουλου και η θεωρητική του συγκρότηση δεν τον οδηγούν ούτε σε έναν εύκολο, κανοναρχούμενο από μια άκριτη εξύμνηση μιας εργαλειακής εκδοχής του Διαφωτισμού, αντι-ανατολισμό ή φιλοδυτικισμό, ούτε στην εμμονι- κή υπεράσπιση εκείνου που αυτή η εργαλειακή εκδοχή σκοτώνει, απομαγεύει, μεταλλάσσει, καταστρέφει ή διαστρέφει. Καμιά νοσταλγία για ένα «οργανικό παρελθόν» και κανένας εύκολος «φίλαθλος» μανιχαϊσμός (βασικό σχεδόν χαρακτηριστικό στην πολιτική σκέψη εκείνης της μεταπολιτευτικής περιόδου) δεν χαρακτηρίζει τη γραφή, καθώς υπερασπίζεται τη νομαδικότητα της κριτικής σκέψης που αναγκαίος όρος ύπαρξής της είναι η a priori καταστατική εναντίωσή της προς το υπάρχον, και η συγκρότησή της ως μια «κακορίζικη, αρνητική, «αρρωστημένη» διάθεση που δεν αφήνει κανέναν αστό στη χώνεψή του, κανένα φασισμό στην ευτυχία του, κανέναν πιστό στην ησυχία του ύπνου του» λέει ο Βασίλης Αλεξίου. Ο εκδότης του περιοδικού, Κώστας Δεσποινιάδης, εκφράζει με στίχους την άποψή του για τον τιμώμςνο: Απόψε βρέχει / κάποιοι στον κόσμο / κρυώνουν - όπως πάντα / κλείστε τα όλα / τηλεοράσεις, κινητά, διαδίκτυο / τον θόρυβο του κόσμου / και διαβάστε / μόνοι, / παντέρημοι / Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο». Και κάτι από τον ίδιο τον τιμώμενο: «Δεν θα ‘ρθούμε. Τα χρόνια τα κύματα μας έβγαλαν αλλού. Το σπαθί βρέθηκε είναι χαρτοκόπτης, το εμβατήριο μακρινό τραγούδι μες στη νύχτα. Εδώ χρειάζονταν ταμπούρλα και αντοχή εδώ χρειάζονταν λαοί ολόκληροι με τα μπράτσα τους και τα κεφάλια τους. Τι να σου κάνει ο φίλος εκείνος που ξεχάσαμε και ο άλλος που μας ξέχασε ή θα μας ξεχάσει; Τι να σου κάνουνε τα λίγα εκείνα χρόνια που μπορέσαμε να σταθούμε όρθιοι γύρω σε μια ιαχή; Εδώ χρειάζονταν αιώνες καθαρής γεωμετρίας, κανόνες ανοξείδωτοι σε όλους τους καιρούς, κι εμείς δεν είχαμε ούτε δυο στέρεα χρόνια. Μονάχα λέξεις αφήσαμε πίσω μας, λέξεις κλεμμένες από φτωχούς αγγίξουν τη σύγχρονη κοινωνία και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν είμαι εδώ για να απολογηθώ, όμως, για το με ποιον μιλάει κάθε σκηνοθέτης. »Αυτό δεν μπορώ να το κάνω και δεν πρέπει να το κάνω. Πραγματικά (αυτό που) με αφορά, αν θέλετε να σας πω με απόλυτη ειλικρίνεια, είναι ότι -και αυτό είναι που με θλίβει- μπορεί να περάσει η αντίληψη στον κόσμο και στους ανθρώπους των θυμάτων, ότι εμείς μπορεί να μην στεκόμαστε με σεβασμό απέναντί τους. Δηλαδή, η λάθος εντύπωση, αυτό είναι που μού κοστίζει περισσότερο, ότι μπορεί να μην σεβόμαστε εμείς, οι άνθρωποι του Εθνικού, εγώ προσωπικά, οι συνεργάτες μου… Δίνεται ξαφνικά η λάθος εντύπωση, ότι δεν στεκόμαστε με προσοχή και με σεβασμό απέναντι στα θύματα. Αυτό είναι κάτι για το οποίο νομίζω, οφείλω να απολογηθώ». Για τα μηνύματα συμπάθειας προς τον τρομοκράτη, που μπορεί να προβάλλονται, είπε: «Κοιτάξτε, αυτό πραγματικά είναι κάτι το οποίο εγώ δεν μπορώ να το ελέγξω αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνει. Έγιναν δύο ανοιχτές συζητήσεις, κανένας δεν υπερασπίστηκε τον Ξηρό, γιατί στη συνείδηση όλων μας το θέμα αυτό είναι τελειωμένο, όπως σας είπα. Γιατί πρόκειται για έναν κοινό εγκληματία και τίποτε άλλο. »Εγώ ήθελα να υπερασπιστώ το δικαίωμα μιας παράστασης, να πει ότι η ιδεολογία δεν μπορεί να αφαιρεί ζωές. Αν ο ηθοποιός (πρωταγωνιστής της παράστασης) μοιάζει με τον Σάββα Ξηρό, βέβαια, αυτό είναι μία επιλογή της σκηνοθέτιδας και εδώ που τα λέμε, η φωτογραφία που έχετε είναι από το κομμάτι των «Δικαίων» του Καμύ, όπου ο άνθρωπος αυτός παίζει ένα ρόλο που δεν μπορεί να σκοτώσει, επειδή βρίσκει μπροστά του δύο παιδιά. Νομίζω ότι ξέρετε ότι εδώ η πρόθεση είναι εντελώς αντίθετη με την εντύπωση που αποκομίζει κανείς από το αποτέλεσμα. Άλλο η εντύ- Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός πωση και άλλο η πρόθεση». ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Σε ανακοίνωσή του, ο πρόεδρος της ΝΔ σημειώνει για το θέμα: «Εκτός από πολιτικοί, είμαστε και άνθρωποι. Προσωπικά, έχω βιώσει, μέσα στην ίδια μου την οικογένεια, τι σημαίνει να σου σκοτώνουν, άνανδροι δολοφόνοι, έναν άνθρωπο που αγαπάς με όλη σου την καρδιά. »Και τούτη την ώρα νοιώθω έντονη την ανάγκη να πω, ότι η επιλογή του Εθνικού Θεάτρου να ανεβάσει -με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενουπαράσταση, βασισμένη και σε κείμενα του ισοβίτη τρομοκράτη Ξηρού, αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας κλίματος συμπάθειας προς το δολοφόνο και προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». »Αναφαίρετη αρχή της Δημοκρατίας το δικαίωμα στην έκφραση, αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας, να κρίνουμε τον τρόπο έκφρασης του κεντρικού πολιτιστικού θεσμού της χώρας». άρρωστους προγόνους που ξεχάσαμε κιόλας τ’ όνομά τους. Δεν θα ‘ρθούμε. Πέρασε η πλώρη μας στ’ ανοιχτά του μέλλοντος, η λάμψη του χαράχτηκε για πάντα στα μάτια μας και στα χειρόγραφά μας αθάνατη σαν την πληγή της πρώτης μας αγάπης. *Το παρόν «αλιεύτηκε» από το ιστολόγιο http://stratigos-anemos. blogspot.gr/2015/10/blogpost_30.html#more
Links
Archive
23 January 2016
6 February 2016
Navigation
Previous Page
Next Page
