Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
Contents
All Pages
Browse Issues
Buy This Issue
Επιλέξτε έκδοση
Δευτέρα
Πέμπτη
Σάββατο
Home
'
Neos Kosmos Monday : 16 May 2016
Contents
10 - ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΜΑΪΟΥ 2016 Ζωή Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον «λύκο» Παγκόσμια Ημέρα για το Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο (ΣΕΛ) η περασμένη Τετάρτη και οι επιστημονικές εταιρείες και οι σύλλογοι πασχόντων από αυτόν εξέδωσαν ενημερωτικό υλικό με ερωτήσεις και απαντήσεις γι' αυτή την ασθένεια που προσβάλλει κυρίως τις νέες γυναίκες και συχνά έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Όπως αναφέρουν η Ρευματολογική Εταιρεία και η Επαγγελματική Ένωση Ρευματολόγων Ελλάδας και οι Σύλλογοι Ασθενών που πάσχουν από ΣΕΛ, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος είναι μία νόσος η οποία «δεν γνωρίζει σύνορα»: προσβάλλει ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων, φυλών και ηλικιών, αλλάζοντας τη ζωή των ασθενών, με αντίστοιχες απρόβλεπτες συνέπειες σε οικονομικό, αλλά και συναισθηματικό επίπεδο. Είναι μια ασθένεια η οποία, δυνητικά, μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία, μην επιτρέποντας στον ασθενή να συνεχίσει τις καθημερινές του συνήθειες (εργασία, οικογένεια, ψυχαγωγία κλπ), απαιτώντας παράλληλα δια βίου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπο- λογίζεται ότι οι πάσχοντες από ΣΕΛ ξεπερνούν τα 5 εκατομμύρια, με τη συχνότητά του να ποικίλλει αρκετά αναλόγως με την εθνικότητα και τη γεωγραφική περιοχή. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 8.000 άτομα πάσχουν από κάποια μορφή της νόσου. Τι είναι ο ΣΕΛ; Ο λύκος, όπως τον αποκαλούν οι ασθενείς, είναι ένα μία ρευματική πάθηση που ανήκει σε μια υποκατηγορία αυτοανόσων νοσημάτων τα οποία ονομάζονται νοσήματα του κολλαγόνου. Μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο του σώματος και τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά σε βαρύτητα και ένταση. Κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι υπάρχει αρθρίτιδα και αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ). Πού οφείλεται και τι τον προκαλεί; Οι άνθρωποι με λύκο έχουν κληρονομική προδιάθεση, αλλά αφορμή για να εμφανισθεί η νόσος μπορεί να είναι μία λοίμωξη, κάποια μεγάλη δυσκολία ή στενοχώρια (στρες) στη ζωή τους. Οι νεότερες μελέτες δείχνουν ότι τα γονίδια συμβάλλουν μόνο σε ποσοστό 20-30% στην ανάπτυξή του. Για το υπόλοιπο 70-80% ευθύνεται το περιβάλλον (ήλιος, κάπνισμα, φάρμακα, μικρόβια κλπ). Επομένως, παρόλο που στο λύκο η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο, αυτός είναι δευτερεύων. Βασικό χαρακτηριστικό του ΣΕΛ είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, που έχει ως φυσιολογικό σκοπό την άμυνα έναντι μικροβίων και ιών, είναι υπερδραστήριο και παράγει αυτο-αντισώματα (κυρίως τα αντιπυρηνικά αντισώματα) τα οποία αναγνωρίζουν ως ξένα, ορισμένα στοιχεία του ίδιου του εαυτού. Το αποτέλεσμα είναι να επιτίθεται το υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα σε διάφορα όργανα, προκαλώντας φλεγμονή. Υπάρχει επίσης ο δερματικός λύκος που σε αντίθεση με τον συστηματικό, το μόνο όργανο του σώματος που προσβάλλεται είναι το δέρμα. Ποιος εμφανίζει λύκο; Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να τον εμφανίσουν; Είναι μεταδοτικός; Ο λύκος είναι εννέα φορές συχνότερος στις γυναίκες απ' ό,τι στους άνδρες και συνήθως εμφανίζεται σε γυναίκες ηλικί- Τι είναι το σύνδρομο της μονόπλευρης εργασίας Η σωστή στάση του σώματος στο γραφείο, στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια της οδήγησης, στο σχολείο μπορεί να μας απαλλάξει από πόνους και πιασίματα που καταπονούν τη σπονδυλική στήλη. Ο «κόμπος» που πολλές φο- ρές έχουμε στον σβέρκο, μας εμποδίζει να συνεχίσουμε ομαλά τις δραστηριότητές μας, αφού ακόμα και η πιο απλή κίνηση του κεφαλιού προκαλεί ελαφρύ πόνο. Ειδικά όσοι χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή τηλέφωνα (σχεδόν όλοι, δηλαδή) είναι υποψήφιοι για το επονομαζόμενο σύνδρομο της μονόπλευρης εργασίας. Η ενασχόληση με αυτές τις συσκευές, που βρίσκονται συνήθως στα δεξιά ή στα αριστερά του γραφείου, προκαλούν «πιάσιμο» και πονάκια στον αυχένα και στους ώμους. Το περίεργο σε αυτήν την κατάσταση είναι ότι την ουσιαστική λύση θα τη δώσει ο εργονόμος και λιγότερο ο γιατρός ή ο φυσικοθεραπευτής. Ο μεν γιατρός μπορεί να προτείνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά ή αναλγητικά και ιατρικές συμβουλές, ο δε φυσικοθεραπευτής μπορεί να συνδράμει στην ανακούφιση του πόνου, στην επαναφορά της κινητικότητας, καθώς και στη σταθεροποιητική θεραπεία, με τη διόρθωση της στάσης και ειδικές υποστηρικτικές ασκήσεις. Επίσης με μέσα όπως laser, υπέρηχους, διαθερμίες κ.τ.λ. μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο. «Ως φαίνεται, ο τυπικός ασθε- νής είναι θύμα μιας κατάστασης και όχι μιας πάθησης, που τον αναγκάζει να εργάζεται πολλές ώρες σε άβολη στάση, γέρνοντας -συχνά ασυνείδητατο σώμα του προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση» εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής Γιώργος Γουδέβενος, Dr manual medicine οστών και αρθρώσεων, επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης,. «Η λύση στο πρόβλημα, εφό- σον αποκλειστεί από τον ειδικό γιατρό κάποιο παθολογικό πρόβλημα στον αυχένα ή στην ωμική ζώνη, είναι να επέμβει εργονόμος, που θα συστήσει ορισμένες διορθώσεις τόσο στον χώρο όσο και στον τρόπο εργασίας σας. »Στη βόρεια Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία δίνεται μεγάλη σημασία στη μονόπλευρη εργασία, δηλαδή αυτήν όπου κάποιος πρέπει να στρέψει το κεφάλι του ή το σώμα του από τη μία μόνο πλευρά. Στις μεγάλες εταιρείες, στα σχολεία, καθώς και στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες υπάρχουν ο γιατρός εργασίας, ο φυσικοθεραπευτής και ο εργονόμος, οι οποίοι μελετούν τον χώρο και τον τρόπο εργασίας των υπαλλήλων». Η συνήθης πρακτική είναι η αλλαγή της θέσης των υπολογιστών και των τηλεπικοινωνιακών μέσων, είτε εναλλάξ ανά μήνα ή εβδομάδα, αλλαγή από δεξιά στα αριστερά κ.ο.κ., είτε βρίσκοντας μια σταθερή θέση, που θεωρείται χαμηλού έως ελάχιστου κινδύνου για την εμφάνιση του «συνδρόμου της μονόπλευρης εργασίας. Οι ειδικοί προτείνουν θέσεις αποφόρτισης των σημείων, που προκαλούν τον πόνο ή τη δυσκαμψία, που, όπως είναι αυτονόητο, εάν για πολλά χρόνια στρίβετε το κεφάλι σας ή το σώμα σας προς, π.χ., μόνο τη δεξιά πλευρά, αυτό θα είναι επιβαρυντικό για αυτή την πλευρά. «Ο τρόπος επιβάρυνσης είναι διττός, δηλαδή η δεξιά π.χ. πλευρά γίνεται υπερκινητική, παρουσιάζοντας το «σύνδρομο της υπέρχρησης», η δε αριστερά γίνεται υποκινητική, παρουσιάζοντας δυσκαμψία και μείωση του εύρους κίνησης» διασαφηνίζει ο κ. Γουδέβενος. Το αναφερόμενο «πιάσιμο στην ωμοπλάτη» οφείλεται στον χειρισμό του πληκτρολογίου και στο ύψος που βρίσκεται (συνήθως ψηλότερα από όσο πρέπει) ή στο ακουστικό του τηλεφώνου, που, κρατώντας το από τη μία πλευρά, την υποχρεώνει να ανυψώνεται και να στρίβει πλάγια, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκαμπτη και ευάλωτη. Η συνδρομή των ειδικών στη διευθέτηση του χώρου είναι σημαντική και πολύ αποτελεσματική, ιδιαίτερα στην τήρηση ορισμένων κανόνων εργασίας, που αποτελούν το «κλειδί» της λύσης του προβλήματος. Η επισήμανση εστιάζεται στο να αποφεύγεται το σήκωμα των ώμων ψηλότερα και στη συγκέντρωση των αντικειμένων εργασίας (κείμενα, χειριστήρια, έγγραφα, οθόνη p/c κ.τ.λ.) σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 35 εκατοστά. Επίσης, είναι απαραίτητα τα μικρά διαλείμματα και η ενσυνείδητη χαλάρωση των μυών της ωμοπλάτης, όπως και η κατά το δυνατόν αποφυγή του στρες, που αυξάνει τόσο τη μυϊκή ένταση στον αυχένα και στην ωμοπλάτη, όσο και τον πόνο που μπορεί να προκληθεί από αυτή τη θέση. Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι, το μυϊκό μας σύστημα είναι σφιγμένο και πιο ευάλωτο στα πιασίματα. «Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε εργονομικά σχεδιασμένες καρέκλες και γραφεία και να κάθεστε όσο το δυνατόν πιο μέσα στην καρέκλα, ώστε να στηρίζεται σωστά η σπονδυλική σας στήλη από το κάθισμα. Ιδανική αντιμετώπιση θα μπορούσε να είναι η, ανάλογα με τον σωματότυπο, ηλικία, ύψος, βάρος, φύλο κ.τ.λ., διευθέτηση του χώρου εργασίας. »Αρμόδιος γι' αυτά είναι ο ειδικός εργονόμος, του οποίου το αντικείμενο υποδηλώνει η ετυμολογία του τίτλου, δηλαδή εργο-εργασία και νόμος, με απλά λόγια, οι νόμοι της εργασίας, που με λεπτομέρειες όπως η θέση, ο φωτισμός, το ύψος και οι αποστάσεις, καθώς και οι ιδιαιτερότητες του ατόμου και του χώρου παίζουν σημαντικό ρόλο» καταλήγει ο κ. Γουδέβενος. Ποια είναι τα συμπτώματά του; Η πάθηση μπορεί να αρχίσει απότομα με έντονα συμπτώματα ή πολύ ήπια και για χρόνια να είναι δύσκολη η διάγνωσή της. Η πορεία της (συνήθως) έχει διαστήματα με συμπτώματα (εξάρσεις) και διαστήματα χωρίς συμπτώματα (υφέσεις). Τα διαστήματα αυτά, ενδέχεται να είναι αρκετά μεγάλα. Συχνότερα συμπτώματα είναι ας 14-40 ετών. Παρ' ότι είναι πιο συχνός όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, μόνο 5 στα 100 παι- διά γονέων με λύκο εμφανίζουν συμπτώματα της νόσου. O λύκος ΔΕΝ μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. τα εξανθήματα, η τριχόπτωση, πυρετός, εύκολη κούραση, πονοκέφαλος και πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις, οι οποίες μπορεί να πρηστούν. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται και σε απλά προβλήματα (λ.χ. μια ίωση) γι’αυτό συνήθως δεν χρειάζεται εξέταση από ειδικό, παρά μόνο όταν επιμένουν πάνω από 1 ή 2 εβδομάδες χωρίς να βελτιώνονται. Το δέρμα μπορεί να εμφανίσει κάθε είδους εξάνθημα. Περίπου το 50% των πασχόντων από Λύκο, έχουν μια κοκκινίλα στα μάγουλα και πολύ λίγοι έχουν το τυπικό εξάνθημα «πεταλούδας», που εκτός από τα μάγουλα εκτείνεται και στη ράχη της μύτης. Η ασθένεια, επηρεάζει και τα αγγεία, γι' αυτό συχνά οι ασθε- νείς παρουσιάζουν διαδοχικά ωχρότητα και μελάνιασμα στα δάχτυλα όταν εκτίθενται στο κρύο. Η συγκεκριμένη διαταραχή είναι γνωστή ως φαινόμενο Raynaud. Στα πιθανά συμπτώματα της ασθένειας, συγκαταλέγονται οι ορογονίτιδες (πλευρίτιδα, περικαρδίτιδα), η προσβολή των νεφρών (νεφρίτιδα), ή του ΚΝΣ (εγκεφαλίτιδα, επιληπτικοί σπασμοί και ψυχώσεις), η μυοσίτιδα, η μυοκαρδίτιδα και οι αιματολογικές εκδηλώσεις (αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία, θρομβοπενία, λευκοπενία ή λεμφοπενία). Η διαταραχή από τα νεφρά συνήθως δεν παρουσιάζεται με συμπτώματα και ανακαλύπτεται με εξέταση των ούρων. Ορισμένες φορές είναι απαραίτητο να γίνει βιοψία στο νεφρό, για να προσδιοριστεί ακριβώς η διαταραχή και η απαραίτητη θεραπεία. Πώς γίνεται η διάγνωση; Η διάγνωση του λύκου είναι κλινική, γίνεται δηλαδή από εξειδικευμένο ρευματολόγο μόνο μετά από προσεκτική αξιολόγηση των συμπτωμάτων, της κλινικής εξέτασης (αρθρίτιδα, εξανθήματα κ.λπ.) και των εργαστηριακών εξετάσεων. Επομένως η δι- άγνωση δεν μπορεί να βασισθεί σε μία εργαστηριακή εξέταση μόνο. Όποιος έχει θετικά ΑΝΑ δεν έχει οπωσδήποτε λύκο. Υπάρχει θεραπεία για το λύκο; Οι περισσότεροι άνθρωποι (περίπου 50% στην Ελλάδα) έχουν ήπιο λύκο ο οποίος προσβάλει μόνο το δέρμα και τις αρθρώσεις και αντιμετωπίζεται με υδροξυχλωροκίνη μόνη της ή σε άλλες περιπτώσεις σε συνδυασμό με χαμηλές δόσεις κορτιζόνης. Όταν πρόκειται για σοβαρότερη νόσο, χρησιμοποιούνται μεγαλύτερες δόσεις κορτιζόνης και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (αζαθειοπρίνη, μυκοφαινολικό, κυκλοφωσφαμίδη, ριτουξιμάμπη) καθώς και ο νεότερος ειδικός για τον ΣΕΛ βιολογικός παράγοντας μπελιμουμάμπη. Η άποψη στο ευρύ κοινό ότι η κορτιζόνη, τα ανοσοκατασταλτικά ή τα βιολογικά φάρμακα είναι «βαριά» φάρμακα και έχουν πολλές παρενέργειες δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι σύγχρονες θεραπείες ελέγχουν αποτελεσματικά τη νόσο και οδηγούν σε ύφεση στο 80-90% των περιπτώσεων. Πώς επηρεάζει το στρες το δέρμα Ποια είναι τα σημάδια που μπορεί να προκληθούν ξαφνικά από έντονη ψυχολογική φόρτιση ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΛΕΑ Παρουσιάζετε έξαρση της ακμής ή της ψωρίασής σας; Πέφτουν τον τελευταίο καιρό τα μαλλιά σας; Εμφανίσατε ξαφνικά ένα περίεργο εξάνθημα; Αν ναι, ίσως βρίσκεστε σε κατάσταση έντονου στρες το οποίο «αποτυπώνεται» στο δέρμα σας. «Το δέρμα και η ψυχή συνδέονται σε πολλά διαφορετικά επίπεδα» λέει ο καθηγητής Δημήτρης Ρηγόπουλος, διευθυντής της Β' Πανεπιστημιακής Δερματολογικής-Αφροδισιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Αττικόν» και πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής & Αφροδισιολογικής Εταιρείας. «Πολλές νευρικές απολήξεις καταλήγουν στο δέρμα και έτσι, καθώς το στρες ενεργοποιεί μια αλληλουχία νευρολογικών μηχανισμών, προκα- λούνται δερματική ευαισθησία και αντιδράσεις». Όπως δηλαδή ένας άνθρω- πος μπορεί να πάθει έλκος από το πολύ στρες, ένας άλλος «μπορεί να εκδηλώσει εξανθήματα ή να παρουσιάσει επιδείνωση δερματοπαθειών που ήδη είχε» συνεχίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ακμή. Το στρες διεγείρει την παραγωγή ορμονών όπως η κορτιζόλη, που μπορεί να αυξήσουν την παραγωγή σμήγματος (λίπους) στο δέρμα, με συνέπεια να «φουντώσει» η ακμή. Άλλες δερματοπάθειες που μπορεί να επιδεινωθούν ή να αναζωπυρωθούν από το στρες είναι, μεταξύ άλλων, η κνίδωση, η ψωρίαση, η ροδόχρους ακμή, τα κονδυλώματα και φυσικά ο επιχείλιος έρπης. Το στρες μπορεί επίσης να προκαλέσει την εμφάνιση για πρώτη φορά δερματικών προβλημάτων όπως το έκζεμα ή ορισμένες δερματίτιδες, ακόμα και στα παιδιά. Μελέτες λ.χ. έχουν δείξει πως τα παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών που έρχονται αντιμέτωπα με πολύ τραυματικά γεγονότα (π.χ. το διαζύγιο των γονέων ή μια σοβαρή αρρώστια) έχουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν έκζεμα. Αντίστοιχα, έχει διαπιστω- θεί ότι ορισμένα δερματικά αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η γυροειδής αλωπεκία και η λεύκη, μπορεί να εμφανιστούν στη διάρκεια ή έπειτα από μια περίοδο έντονου στρες. Αυξημένος είναι επίσης ο κίνδυνος δερματικών μολύνσεων επειδή διαταράσσεται η συνοχή της επιδερμίδας και δημιουργούνται μικρολύσεις της συνεχείας του δέρματος (μικροσκοπικές πληγές) στις οποίες εύκολα μπορεί να εισδύσουν μικρόβια. Ακόμα και επίμονος, ανεξήγητος κνησμός μπορεί να εκδηλωθεί εξαιτίας του, με μερικούς ασθενείς να ξύνονται έως το σημείο να προκαλούν βλάβες (πληγές) στο δέρμα τους (αυτό ονομάζεται νευροδερματίτιδα και συνήθως εντοπίζεται στις κνήμες, στους πήχεις και ανάμεσα στις ωμοπλάτες). Ολοένα περισσότερες μελέ- τες, εξάλλου, δείχνουν ότι το χρόνιο στρες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αναπτύξεως μελανώματος, της πιο επιθετικής μορφής καρκίνου του δέρματος. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι «απορρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα και η νορεπινεφρίνη, μια από τις ορμόνες του, διαταράσσει ορισμένες πρωτεΐνες (λέγονται κυτταροκίνες) που ευνοούν την ανάπτυξη όγκων» προσθέτει ο καθηγητής. Και μετά, είναι οι επιδράσεις του στρες στην εμφάνιση του δέρματος, το οποίο γίνεται λιπαρό, θαμπό και ψυχρό, επειδή ο οργανισμός αυξάνει την τροφοδοσία της καρδιάς και των μυών με αίμα (γι' αυτό λ.χ. κτυπάει πιο γρήγορα η καρδιά μας και αναπνέουμε πιο γρήγορα), αλλά μειώνει αυτή του δέρματος, με συνέπεια να του στερεί οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Επειδή, τέλος, το στρες δι- αταράσσει και την ικανότητα του δέρματος να κατακρατά υγρασία, μπορεί να οδηγήσει σε ξηροδερμία. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ Αν και, αντικειμενικά, είναι αδύνατο να αποφύγετε εντελώς το στρες, πρέπει να κάνετε ό,τι περνά από το χέρι σας για να ηρεμείτε, έστω και προσωρινά. Να φροντίζετε επίσης εντατικά το δέρμα σας, ακόμα κι αν νιώθετε ότι βαριέστε, μη αμελώντας τον απαλό καθαρισμό, την καθημερινή καλή ενυδάτωση και, βεβαίως, κάθε θεραπεία που τυχόν πρέπει να κάνετε για δερματολογικό πρόβλημα. Φροντίστε ακόμα να κοιμάστε αρκετά και να τρέφεστε υγιεινά, διότι η έλλειψη ύπνου και η κακή διατροφή επίσης αποτυπώνονται στο δέρμα, καθώς και να μιλάτε για τα προβλήματά σας για να εκτονώνετε λίγη από την έντασή σας Αν, τέλος, παρουσιάσετε στο δέρμα σας κάποιο εξάνθημα ή άλλη διαταραχή, ή επιδεινωθεί μία δερματοπάθεια που γνωρίζετε ότι έχετε, απευθυνθείτε στον δερματολόγο σας. 40 γονίδια καθορίζουν την πρόγνωση στον καρκίνο του μαστού ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΛΕΑ Φως στους λόγους για τους οποίους μερικές γυναίκες με καρκίνο του μαστού κινδυνεύουν περισσότερο να χάσουν τη ζωή τους απ' ό,τι άλλες, ρίχνει νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ. Όπως έδειξε, την ανάπτυξη και εξέλιξη των όγκων καθορίζουν 40 διαφορετικές γενετικές μεταλλαγές, πολλές εκ των οποίων ήσαν έως τώρα άγνωστες. Μία από τις πιο συχνές και γνωστές, η μεταλλαγή PIK3CA, συσχετίζεται με μειωμένες πιθανότητες επιβίωσης σε τρεις στις δέκα περιπτώσεις και αυτό πιθανώς εξηγεί γιατί τα φάρμακα που την στοχεύουν δεν αποδίδουν σε όλες τις ασθενείς που τα λαμβάνουν, λένε οι ερευνητές. Τα ευρήματα αυτά, που δημοσιεύονται στην επιθεώρη- ση «Nature Communications», πιστεύεται ότι μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για νέες στοχευμένες θεραπείες και διαγνωστικά τεστ. Τα νέα ευρήματα προέρχο- νται από την επονομαζόμενη μελέτη Metabric η οποία το 2012 είχε δείξει ότι οι καρκίνοι του μαστού μπορούν να ταξινομηθούν σε 10 διαφορετικές υποομάδες, αντί των τριών (καρκίνοι με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς, καρκίνοι θετικοί στην HER2, τριπλά αρνητικοί όγκοι) με βάση τις οποίες καθορίζεται σήμερα η θεραπεία τους. Στη μελέτη αυτή συμμετέχουν 2.000 γυναίκες οι οποίες έχουν δώσει δείγματα από τους όγκους τους για γενετική ανάλυση. «Η μελέτη Metabric χαρτογράφησε το γενετικό αποτύπωμα του καρκίνου του μαστού», δήλωσε ο επικε- φαλής ερευνητής δρ Κάρλος Καλντάς, καθηγητής Ιατρικής του Καρκίνου του Τμήματος Ογκολογίας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ. «Τα νέα ευρήματα μας δίνουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες για τα γενετικά σφάλματα που σχετίζονται με τον τρόπο ανάπτυξης και εξέλιξης των διαφορετικών τύπων καρκίνου του μαστού. »Οι πληροφορίες αυτές μπο- ρεί στο μέλλον να συμβάλλουν στον καλύτερο σχεδιασμό των κλινικών (σ.σ. σε ανθρώπους) μελετών για τη νόσο ή να παράσχουν στους ερευνητές περισσότερους δείκτες που θα αναζητούν στις υγρές βιοψίες». Οι υγρές βιοψίες είναι ένα είδος διαγνωστικής εξέτασης κατά το οποίο αναζητάται στο αίμα των ασθενών το γενετικό υλικό που απελευθερώνουν τα καρκινικά κύτταρα όταν πεθαί- νουν, εξήγησε. «Η ιατρική έρευνα εξακολου- θεί να αποδεικνύει την πολυπλοκότητα του καρκίνου, αλλά κατορθώνουμε να λύνουμε το παζλ πιο γρήγορα παρά ποτέ», είπε ο καθηγητής Πήτερ Τζόνσον, αρχίατρος του φημισμένου ογκολογικού οργανισμού Cancer Research UK που χρηματοδότησε τη νέα μελέτη. «Η μελέτη αυτή μας παρέχει ζωτικής σημασίας πληροφο- ρίες για τον τρόπο ανάπτυξης του καρκίνου του μαστού και για τους λόγους για τους οποίους μερικοί τύποι του είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν απ' όσο άλλοι. »Οι πληροφορίες αυτές εί- ναι πολύ σημαντικές για τους ερευνητές σε όλο τον κόσμο και πιστεύουμε ότι στο μέλλον μπορεί να οδηγήσουν στην επινόηση νέων διαγνωστικών τεστ και θεραπειών».
Links
Archive
9 May 2016
23 May 2016
Navigation
Previous Page
Next Page
