Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
Contents
All Pages
Browse Issues
Buy This Issue
Select edition
Monday
Thursday
Saturday
Home
'
The Weekend Neos Kosmos : 6 August 2016
Contents
24 THE WEEKEND NEOS KOSMOS | ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016 ΥΓΕΙΑ «Κλειδί» η έγκαιρη διάγνωση για τα ρευματικά νοσήματα Τα τελευταία 16 χρόνια μπήκαν στο πλάνο και οι βιολογικοί παράγοντες, οι οποίοι έχουν φέρει επανάσταση στη θεραπεία των ρευματικών νοσημάτων ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ * Τα ρευματικά νοσήματα «κατοικούν» μόνιμα σε εκατομμύρια σπίτια, προκαλώντας όχι μόνο πόνο και αναπηρία στους πάσχοντες, αλλά και σοβαρά προβλήματα στα συστήματα υγείας. Γι’ αυτόν το λόγο αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ρευματικές παθήσεις συνδέονται με μία από τις υψηλότερες δαπάνες στα δημόσια συστήματα υγείας, αφού μόνο για την αντιμετώπιση της αρθρίτιδας στην Ευρώπη δαπανώνται ετησίως περισσότερα από 240 δισεκατομμύρια ευρώ για υγειονομική περίθαλψη, αναρρωτικές άδειες και πρόωρη συνταξιοδότηση. Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε ότι τα νοσήματα του μυοσκελετικού, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα, συνδέονται με 50% μεγαλύτερο κόστος υγειονομικής φροντίδας σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα υγείας, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη, των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των αναπνευστικών νοσημάτων, ακόμη και του καρκίνου. Το τεράστιο αυτό βάρος ανα- μένεται μάλιστα να γίνει ακόμη μεγαλύτερο την επόμενη δεκαετία εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και των αλλαγών επί τα χείρω στον τρόπο ζωής (διατροφικές συνήθειες, καθιστική ζωή, διαταραχές ύπνου κ.λπ.). Τα φλεγμονώδη ρευματικά νοσήματα, ένα σύνολο χρόνιων παθήσεων που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την ιδιοπαθή νεανική αρθρίτιδα, την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και την ψωριασική αρθρίτιδα, αποτελούν μια «σιωπηλή μάστιγα» για τον πληθυσμό. Σιωπηλή διότι ενώ προκαλούν συνεχή πόνο και ταλαιπωρία σε εκατομμύρια ανθρώπους, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο σκοτάδι για το ευρύ κοινό, ενώ θα έπρεπε να μετατρέπονται σε κραυγή. Όσο για τη μάστιγα, ας αφήσουμε τους αριθμούς να μιλήσουν: υπολογίζεται πως το 1/4 του ευρωπαϊκού πληθυσμού, περίπου 100 εκατομμύρια άτομα, πάσχει από κάποιο φλεγμονώδες ρευματικό νόσημα. Μόνο από ρευματοειδή αρθρίτιδα πάσχει 1 στους 100 ανθρώπους -μία νόσος κυριολε- κτικά γένους… θηλυκού, αφού προσβάλλει 3 φορές συχνότερα τις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα εί- ναι μία χρόνια φλεγμονώδης νόσος που με την πάροδο του χρόνου οδηγεί σε παραμόρφωση των αρθρώσεων, μείωση της λειτουργικής ικανότητας και τελικά, αν δεν θεραπευτεί έγκαιρα, στην αναπηρία. Και όμως, πολύ συχνά, παρά τον έντονο πόνο που προκαλεί σε αρθρώσεις (χέρια, καρπούς, γόνατα κ.λπ.), χρονίζει και υποδιαγιγνώσκεται, καθώς σε μερικές περιπτώσεις γενικοί γιατροί/παθολόγοι καθυστερούν σημαντικά να παραπέμψουν τους ασθενείς στους πιο αρμόδιους γιατρούς που είναι οι ρευματολόγοι, με αποτέλεσμα, όταν πλέον οι πάσχοντες φτάσουν στον ειδικό ρευματολόγο, η κατάστασή τους να είναι αρκετά προχωρημένη. Όταν η νόσος είναι σε φάση έξαρσης, ο ασθενής μπορεί να νιώθει κόπωση, μειωμένη όρεξη, πόνο σε μυς και αρθρώσεις και να εμφανίζει περιστασιακά χαμηλό πυρετό. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο πόνος και η δυσκαμψία στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα μετά το πρωινό ξύπνημα ή έπειτα από παρατεταμένη ακινησία. Η στατιστική πραγματικά τρομάζει: έως 40% των ασθενών μπορεί να διακόψει την εργασία 5 έτη μετά τη διάγνωση, πολύ συχνά επειδή η θεραπεία είχε αργήσει. Συνδυάστε το παραπάνω με το γεγονός ότι πάνω από 2,9 εκατ. άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία στην Ευρώπη έχουν ρευματοειδή αρθρίτιδα και θα αντιληφθείτε τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, ακόμη και για τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας. Και δεν είναι μόνο οι αρθρώσεις των ασθενών που… υποφέρουν. Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν συμπτώματα στο δέρμα, τους οφθαλμούς και άλλα συστήματα όπως π.χ. το καρδιαγγειακό και το γαστρεντερικό. Ωστόσο, οι σύγχρονες θεραπείες υπόσχονται καλύτερη αντιμετώπιση ακόμη και των πιο προχωρημένων περιπτώσεων, χωρίς βέβαια αυτό να μειώνει την ανάγκη για πρώιμη διάγνωση. Τα αναλγητικά, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και τα κορτικοστεροειδή μπορεί να μειώνουν τον πόνο και τη δυσκαμψία, ωστόσο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ριζικά. Δεν εμποδίζουν δηλαδή την καταστροφή των αρθρώσεων, ούτε επιβραδύνουν την εξέλιξη των ρευματικών παθήσεων. Αυτό το έργο αναλαμβάνουν τα (ανοσο)τροποποιητικά της νόσου φάρμακα, τα οποία οδηγούν σε ύφεση των συμπτωμάτων, ενώ αναστέλλουν ή διακόπτουν την εξέλιξη της νόσου. Τέτοια παραδοσιακά φάρμακα, όπως η μεθοτρεξάτη, είναι αποτελεσματικά, αλλά συνήθως όχι μακροπρόθεσμα, καθώς κάποια στιγμή η πλειονότητα των ασθενών σταματά να ανταποκρίνεται. Επίσης, υπάρχουν ασθενείς που δεν έχουν εξαρχής απόκριση σε αυτές τις θεραπείες ή εμφανίζουν δυσανεξία. Τα τελευταία 16 χρόνια μπήκαν στο πλάνο και οι βιολογικοί παράγοντες, οι οποίοι έχουν φέρει επανάσταση στη θεραπεία των ρευματικών νο- σημάτων. Περισσότεροι από 350 εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως έχουν λάβει βιολογικά φάρμακα για την αντιμετώπιση παθήσεων όπως ο διαβήτης, ορισμένες νεοπλασίες, η νόσος του Crohn, αλλά και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Στην περίπτωση των ρευματικών νοσημάτων οι κυριότεροι βιολογικοί παράγοντες που χρησιμοποιούνται μπλοκάρουν την κυτταροκίνη ΤΝFα (ΤumorNecrosisFactoralpha), η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση και εξέλιξη της φλεγμονής. Οι παράγοντες αυτοί είναι ενέσιμοι –οι εγχύσεις ορισμένων γίνονται ενδοφλέβια στο νοσοκομείο-, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που παρέχουν στον ασθενή τη δυνατότητα αυτοχορήγησης με υποδόρια ένεση. Πρέπει να σημειωθεί ότι αν και πρόκειται για ακριβά φάρμακα, οικονομοτεχνικές μελέτες αναδεικνύουν ότι το κόστος χορήγησής τους αντισταθμίζεται από τη μείωση άλλων δαπανών υγείας, όπως νοσήλια και χειρουργικές επεμβάσεις, και από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πασχόντων, που μεταφράζεται σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και λιγότερες απουσίες από την εργασία. *Ο Ευάγγελος Θεοδώρου είναι ρευματολόγος, επιμελητής Ρευματολογικής Κλινικής του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας (ΓΝΑ). Η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο για 13 είδη καρκίνου Η συχνή σωματική άσκηση μειώνει κατά 7% τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Τα υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και φυσικής άσκησης συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης 13 διαφορετικών ειδών καρκίνου, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Στίβεν Μουρ του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Internal Medicine», ανέλυσαν στοιχεία από αμε- ρικανικές και ευρωπαϊκές μελέτες που αφορούσαν συνολικά 1,4 εκατ. άτομα, μεταξύ των οποίων σχεδόν 187.000 καρκινοπαθείς. Η έρευνα μελέτησε τη σχέση ανάμεσα στο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας και σε 26 είδη καρκίνου. Διαπιστώθηκε ότι η άσκηση μειώνει αισθητά τον κίνδυνο στα μισά είδη καρκίνου, στα περισσότερα από αυτά άσχετα με άλλους παράγοντες (βάρος, κάπνισμα κ.ά.). Συνολικά, στο σύνολο των διαφόρων μορφών καρκίνου, η συχνότερη σωματική άσκηση μειώνει κατά 7% τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Ειδικότερα, η μεγαλύτερη μείωση είναι στο οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα (42%), στον καρκίνο του ήπατος (27%), των πνευμόνων (26%), των νεφρών (23%), του στομάχου (22%), του ενδομητρίου (21%) και στη λευχαιμία (20%), ενώ σε μικρότερο βαθμό μειώνεται ο κίνδυνος για μυέλωμα (17%), καρκίνο παχέος εντέρου στον κόλον (16%), κεφαλής και λαιμού (15%), παχέος εντέρου στο ορθόν (13%), ουροδόχου κύστης (13%) και μαστού (10%). Αντίθετα, η αυξημένη σωματική άσκηση φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη (κατά 5%) και για επιθετικό καρκίνο του δέρματος-μελάνωμα (κατά 27%), ιδίως στις περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια και αυξημένη υπεριώδη ακτινοβολία. Οι ερευνητές διευκρίνισαν πως δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι, εκτός από την άσκηση, άλλοι παράγοντες (όπως η διατροφή, το κάπνισμα κ.ά.) μπορεί να επηρεάζουν τα ευρήματα. Το τελικό συμπέρασμά τους, πάντως, είναι ότι και η νέα μελέτη «υποστηρίζει τη σωματική δραστηριότητα ως DIGITAL.NEOSKOSMOS.COM παράγοντα-κλειδί για την πρόληψη και τον έλεγχο του καρκίνου στον πληθυσμό». Όμως, περίπου ένας στους τρεις ανθρώπους παγκοσμί- ως (το 31%) εκτιμάται ότι δεν ασκείται όσο πρέπει, δηλαδή τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα με μέτρια ένταση ή 75 λεπτά με μεγάλη ένταση.
Links
Archive
30 July 2016
13 August 2016
Navigation
Previous Page
Next Page
